Είναι η πρώτη φορά που γράφω σε πρώτο πρόσωπο σ' αυτό το blog, καθώς από την έναρξή του, πρωτίστως με ενδιαφέρει η προβολή του έργου του ΔΙΟΝΥΣΟΥ και η ενημέρωση σχετικά με τις πολιτιστικές μας δραστηριότητες.
Σήμερα, όμως, αναγκάζομαι συναισθηματικά να αναφέρω κάποια πράγματα, κάποιες σκέψεις, μετά από ένα - ακόμη - απανωτό "χτύπημα"...
Διαβάζω, λοιπόν, σε άλλο, γειτονικό, blog σχόλια και παρατηρήσεις για το ΔΙΟΝΥΣΟ που δυστυχώς απέχουν πολύ από την πραγματικότητα - την οποία δεν γνωρίζει/ουν ο/οι συντάκτης/ες τους.
Ακούω, επίσης, σε δημόσιες συζητήσεις (σε ιδιωτικές δεν γνωρίζω βέβαια) σχόλια και κατακρίσεις για τη συμβολική είσοδο που - εδώ και 9 χρόνια, από την έναρξη του Φεστιβάλ - είχαμε και φέτος (3 €)... Δεν θα μπω σε "εξηγήσεις" γι' αυτά τα 3 ευρώ. Θεωρώ αυτονόητη την ύπαρξη του συμβολικού - επιμένω - εισιτηρίου και δυσκολεύομαι απίστευτα να εξηγώ τα αυτονόητα.
Ο απόηχος της επιτυχίας του φετινού Φεστιβάλ, αλλά και η εικοσάχρονη διαρκώς ανοδική πορεία του Θεατρικού Εργαστηρίου Νέας Ορεστιάδας, με την ταυτόχρονη ανάπτυξη του ΔΙΟΝΥΣΟΥ, είναι φυσικό να προκαλούν και "αντιδράσεις". Το θέμα, για μένα, όμως, είναι ότι αυτές οι "αντιδράσεις" ορισμένες φορές ξεπερνούν τα όρια, προβαίνοντας σε χαρακτηρισμούς και κρίσεις που προσπαθούν να πλήξουν/θίξουν τους ανθρώπους του ΔΙΟΝΥΣΟΥ και δυστυχώς έχουν σαν στόχο, όχι να κριτικάρουν καλοπροαίρετα με σκοπό τη βελτίωση, αλλά να προσβάλουν, να ζημιώσουν, να διαλύσουν ακόμα - αν θα μπορούσαν - όλα όσα γίνονται και συνεχώς θα γίνονται από έναν ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΗ ΦΟΡΕΑ που βασίζεται αποκλειστικά στον ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟ και στη δύναμη της ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΗΣ ΨΥΧΗΣ.
Οι γραμμένες με κεφαλαία λέξεις, είναι ίσως που αποτελούν το κόκκινο πανί και είναι έννοιες ακατανόητες από τους επικριτές. Είναι αδιανόητο στο σήμερα και στο εδώ να εργάζεται κάποιος όλη μέρα κάθε μέρα για κάτι χωρίς να έχει οικονομικό όφελος, χωρίς να έχει υλικά κέρδη, χωρίς να κυνηγάει δόξες, φήμες και τα συναφή. Και είναι αδιανότητο γιατί συνηθίζουμε να κρίνουμε - και είναι λογικό - με βάση τα δικά μας βιώματα και τις δικές μας επιθυμίες. Να κρίνουμε, δηλαδή, εξ ιδίων. Λογικό, αλλά όχι αποδεκτό, επί τω προκειμένω...
Αυτό που δεν γίνεται - μάλλον - κατανοητό, είναι ότι όλη αυτή η εργασία, όλη αυτή η κατάθεση άπειρου χρόνου και μόχθου, γίνεται για κάτι που, όλοι εμείς του ΔΙΟΝΥΣΟΥ, ΑΓΑΠΑΜΕ ΠΟΛΥ. Γίνεται για την τέχνη που λατρεύουμε, γίνεται για την ψυχική μας ισορροπία, γίνεται για την καθημερινή μας δημιουργία, γίνεται με την πεποίθηση ότι "κάτι" προσφέρουμε στη μουντή πραγματικότητα, κάποιες διεξόδους δημιουργούμε από τα σύνηθη και δεδομένα της καθημερινότητας. Γίνεται, με αφετηρία το προσωπικό ΗΘΙΚΟ και ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ κέρδος, για ΟΛΟΥΣ όσοι μένουμε αθεράπευτα ρομαντικοί, με ό,τι κι αν περιλαμβάνει αυτός ο χαρακτηρισμός.
Είναι η δική μας "ρομαντική βλακεία" που μας οδηγεί και που - λογικό μεν, δυστυχώς δε - δεν μπορεί να γίνει κατανοητή από όλους. Τουλάχιστον ας γίνει σεβαστή απ' αυτούς τους - ελάχιστους ευτυχώς - που παθιάζονται με τη μιζέρια και τρέφονται από το φθόνο, ικανοποιώντας το δικό τους "εγώ" με τη συνεχή προσπάθεια καταστροφής του "άλλου".
Συγγνώμη για όλα αυτά, είναι κάποιες "σκόρπιες" σκέψεις οι οποίες οδήγησαν τα δάχτυλά μου να πληκτρολογήσουν αυτό το κείμενο και να το επικοινωνήσουν μαζί σας...
7 σχόλια:
Aγαπητε μου δεν θα πρεπει να δινεις κι παρα πολυ σημασια σε τετοιου ειδους σχολια,που το μονο που δειχνουν ειναι το κατωτατο επιπεδο αυτων που τα κανουν κι οχι μονο...Σας ειδα δυο φορες στην Αθηνα κι πραγματικα μου αρεσατε παρα πολυ κι δειξατε το μερακι σας κι την προθεση σας να ανυψωσετε το πολιτιστικο επιπεδο της πατριδας μας.Ειμαι περηφανος για σας.Να ξερετε οτι προσφερετε εργο.Παντα προστρεχω σε σας για να μαθαινω νεα σας κι χαιρομαι για την δραστηριοτητα σας.Πολλους χαιρετισμους.
Ευχαριστώ πολύ για το ενθαρρυντικό σχόλιο. Η αλήθεια είναι ότι δεν δίνω και πάρα πολύ σημασία... Απλά, έτυχε να γίνουν κάποια πράγματα μαζεμένα εκείνο το διάστημα... που εν τέλει μάς δυναμώνουν και - κατά κάποιον τρόπο - μάς δίνουν και την ευκαιρία να κατανοούμε καλύτερα τα πράγματα γύρω μας...
Και πάλι ευχαριστώ, και θα χαρώ να γνωριστούμε κι από κοντά την επόμενη φορά στην Αθήνα.
Νίκος
tora an graco oti kai pali libanizeste meta jy sas ua gino kakos?????
Καταρχήν καλωσόρισες στο κατάλληλο blog. ΕΔΩ, μπορεί να γίνει όποια συζήτηση θέλεις, και όχι σε άσχετα θέματα αλλων μπλόγκερ. Αρκεί η κουβέντα να είναι κόσμια και να στηρίζεις τις απόψεις σου με επιχειρήματα.
Λοιπόν, ναι, θα γίνεις κακός αν το πεις, γιατί το "μεταξύ σας" προϋποθέτει να γνωριζόμαστε κιόλας. Δεν γνωρίζω ποιος είναι ο "κώστας" και άρα, δεν υπάρχει θέμα "λιβανίσματος μεταξύ μας".
Εσύ θα ήθελες να μας συστηθείς; Μιας και, όπως βλέπεις, εγώ γράφω επώνυμα, θα είναι άνιση η κουβέντα όταν εσύ θα γνωρίζεις με ποιον μιλάς και εγώ όχι.
Καλή συνέχεια.
η "μαγεία" ενός καλλιτέχνη είναι ότι παίζει μπροστά στο κοινό,που στην πλειοψηφία του είναι ανώνυμο.
το ίδιο γίνεται και τώρα.
επειτα είναι και η "επιλογή ταυτότητας" την οποία επιλέγω.
ok, σεβαστή η ανωνυμία, όταν δεν ξεπερνάει τα όρια της ελευθερίας λόγου και έκφρασης. Σεβαστό, φυσικά, και το δικαίωμα της επιλογής.
Αν και δεν συμφωνώ με το πρώτο σκέλος του μηνύματός σου για το ποια είναι η "μαγεία" ενός καλλιτέχνη.
Τελοσπάντων, εδώ είμαστε και ό,τι θες, εσύ και οι λοιποί αναγνώστες, το συζητάμε.
Αγαπητε ''ανωνυμε'',επειδη εγω μιλω παντα επωνυμως...κι δεν λιβανιζω κανεναν,ποσο μαλλον οταν δεν το αξιζει,συστηνομαι λοιπον.Ειμαι ο Κωστας Ζηλιασκοπουλος εκ Θουριου καταγομενος κι διαμενων επι 30 συναπτα ετη στην Αθηνα.Αυτα λοιπον που εγραψα ,ειναι γιατι τα ενοιωθα κι τα πιστευα.Να εισαι σιγουρος-η οτι αν επρεπε να κανω καποια παρατηρηση (παντα για βελτιωση ομως...),θα το εκανα.Εγω ομως ειδα μια τεραστια προσπαθεια,με πολυ ενθουσιασμο κι συλλογικοτητα.Μην ξεχνας αλλωστε οτι ειναι ερασιτεχνες...ομως πιστεψε με, ηταν πολυ πιο αρτια κι επαγγελματικη απο τους επαγγελματιες του χωρου...Η προσπαθεια,το μερακι,ο ενθουσιασμος κι η προσπαθεια που γινεται στον τοπο μας για να εξυψωθει ο πολιτισμος δεν θαπρεπε αγαπητε-η αγνωστε-η να σε κανουν(εφ οσον νοιαζεσαι),να βοηθησεις με οτι μεσον διαθετεις...?ΝΙΚΟ συνεχιστε κι να δωσεις πολλους χαιρετισμους σε ολα τα παιδια.Κωστας,πειραιας.
Δημοσίευση σχολίου